پیشگفتار مولف

در طول نزدیک به ۲ دهه فعالیت و معامله گری در بازارهای مالی مختلف و بیش از یک دهه تدریس و آموزش تحلیل تکنیکال و شگردهای وابسته به آن به این نتیجه رسیده ام که مهمترین و تأثیرگذارترین عامل تعیین کننده موفقیت یک معامله گر بدون تردید مجهز بودن به یک استراتژی و سیستم معاملاتی کارآ و از آن مهمتر پایبندی و وفاداری به اصول و قواعد آن است. بارها دیده ام که معامله گرانی از قدرت تحلیلی و دانش بالایی برخوردار بوده و در بالای دو سوم موارد تحلیل های دقیق و معتبری ارائه می دادند که دقیقا مسیر بازار را پیش بینی می کرد اما در حوزه کسب بازدهی مناسب به شدت ناموفق بوده و نمی توانستند نتیجه ای از سالها زحمات خود در انباشت دانش و تجربه بگیرند. چرا؟! چون در آن مواردی که تحلیل های شان نادرست شده و بازار مطابق با جهت مورد انتظارشان حرکت نمی کرد، به دلیل عدم برخورداری از یک سیستم مدیریت ریسک درست که خود ناشی از فقدان وجود یک سیستم معاملاتی منسجم و مدون بود، زیانی به حساب و سرمایه شان تحمیل می شد که سودهای سر بریده و کوتاه شده ای را که موقع صحیح بودن تحلیل هایشان دشت می کردند در خود غرق کرده و محو می کرد و نتیجتا در کل چیزی جز زیان عایدشان نمی شد.

این مشاهدات تلخ از نتایج نامناسب اغلب معامله گران خرد - چه در بازارهای داخلی و چه در بازارهای جهانی - مرا بر آن داشت تا چهارمین جلد از سری کتاب های «نگاهی نو به بازار» را به بحث و بررسی جامع و مفصل در خصوص طراحی استراتژیها و سیستمهای معاملاتی و الزامات و باید و نبایدهای این حوزه اختصاص بدهم و از این روی نام «استراتژیست» را برای این کتاب درنظر گرفتم. آنچه در این کتاب بیشتر مدنظرم بوده، سوق دادن دیدگاه خواننده به سمت یک نگرش ساختاریافته چهارچوب بندی شده نسبت به معامله گری و در نظر گرفتن آن به عنوان یک فعالیت درازمدت و حرفه ای بوده است. متاسفانه در این حوزه، جامعه معامله گری ایران دچار خلاء و ضعف بوده و از فقر منابع کاربردی که بتواند به صورت مؤثر و در عین حال با زبانی ساده و بدور از کلی گویی و مبهم بافی راهی پیش روی مخاطب در جهت رفع نیازهای راهبردی اش بگذارد رنج می برد. در واقع هنوز بخش قابل توجهی از معامله گران ایرانی - شاید به تبعیت از روحیه عمومی ایرانیان - نگاهی بشدت کوتاه مدتی و آماتوری نسبت به حرفه معامله گری دارند و تصور می کنند که علیرغم وجود همه شگردها و ابزارها و تئوری ها و نظریه های مختلف، معامله گری در نهایت شکل ویژه ای از سفته بازی بی پروا و قمارگونه است و بازارهای مالی نیز چنان چموش و بی قاعده هستند که سرانجام صرفا افراد دارای تهور و شجاعت - در معنی عوامانه کلمه - میتوانند در آن ثروت اندوزی کرده و به اهدافشان برسند. این نوع دیدگاه باعث شده تا بسیاری از معامله گران ایرانی به بازارهای مالی نگاهی بستانکارانه داشته باشند و تصور کنند که همه نداشته هایشان در دیگر حوزه های فعالیت اقتصادی را می توانند در بازارهای مالی - و آن هم در کوتاه مدت و بر اساس شانس مبتنی بر تهور - جبران کرده و آرزوهای دور و دراز و شگرفشان را جامه عمل پوشانند.